Dzięki tym książkom Piotrek nauczył się wiele nowych słów takich jak "miód", "osty", "Krzyś", "cisza", czy "zupa". Seria zachwyciła mnie wartościową treścią przedstawiającą to w jaki sposób mądrze można pomóc choremu, że przyjaźń oznacza też czasem rozłąkę, a także w jaki sposób dzielić radości i smutki z przyjacielem oraz uczy akceptować i doceniać różnice charakteru. Naprawdę polecam wszystkim!
Seria "Opowieści i przyjaźni"
Autor: Thea Feldman
Ilustracje: Disney Storybook Artists
Wydawnictwo Egmont
Widząc jak Piotruś bardzo polubił Kubusia Puchatka i jego przyjaciół postanowiłam zaproponować mu kilka zabaw :-)
1. Kolorujemy, a raczej eksperymentujemy :-)
2. Bawimy się w teatr cieni (Piotruś był zachwycony):
3. Naklejamy postać Kubusia - na początku trochę pomagałam synkowi, a potem pozwoliłam mu na samodzielność ;-)
4. Wykonałam też synkowi domowe puzzle, przedstawiające przyjaciół ze Stumilowego Lasu, niestety zdjęcie gdzieś się straciło..(?).
Post powstał w ramach projektu Przygody z książką.
Kubuś Puchatek wydaje się być takim uniwersalnym i ponadczasowym bohaterem, a moja Panna jakoś się nie może do niego przekonać, czego oczywiście bardzo żałuję...
OdpowiedzUsuńZabawy inspirowane ksiazka to cos co uwielbiamy! Kubus byl u nas kiedys bardzo czestym gosciem.
OdpowiedzUsuńA wiesz, że mój Tymek na początku odrzucił te książeczki z Egmontu, ale teraz sam je wyciąga i czytamy:) Uwielbiam takie fajne inspiracje, jak u was :)
OdpowiedzUsuńU nas tak jest często z nowymi książkami, że dopiero po pewnym czasie synek zaczyna się nimi interesować :-) Niektóre muszą po prostu odstać swoje na półce ;-)
Usuńteatrzyk cieni! świetny pomysł na urozmaicenie zimowego czytania - fajnie, że mi o nim przypomniałaś:)
OdpowiedzUsuńu nas Kubuś też czasem gości i od lat budzi zainteresowanie
Jesienno - zimowa pora jest w sam raz na teatrzyk cieni :-) Mój synek jest jak zaczarowany gdy go urządzamy.
UsuńMiś o bardzo małym rozumku jest jednym z naszych ulubionych misiów, zaraz obok tego z klapniętym uszkiem ;) Rośnie ci mały koneser, skoro już zaczął uważnie słuchać, to teraz będzie już z tym coraz lepiej. Tosia też tak miała, że spodobała jej się jedna historia, mogła jej słuchać w kółko, nauczyła się jej na pamięć, a my mieliśmy troszkę dość :P Potem rozszerzyła miłość na kolejne dłuższe historie i teraz jest tego coraz więcej, zaczyna nawet opowiadać o tym, co usłyszała. Cudowne to jest! <3
OdpowiedzUsuń